 |
| Garnwerd |
Na ons diner in Garnwerd reizen wij zaterdagavond per bus en
trein terug naar Groningen, waar wij in ons hotel (Weeva – Martinihotel) nog
wat drinken. Wij hebben een slechte nachtrust omdat een groep dronken jongens
de boel op stelten zet naast en tegenover onze kamer. Vanaf kwart over vier ‘s ochtends.
Het kost ons dus geen enkele moeite om acht uur aan het ontbijt te zitten –
aangeboden door het hotel, vanwege de overlast. Om negen uur lopen we naar
station Groningen, om daar de stoptrein naar Winsum en vervolgens de belbus terug
naar Garnwerd te nemen. Het weer is beduidend minder dan gisteren. Vanaf een
uur of elf regent het. Wij kunnen er dankzij jassen en poncho’s goed tegen,
maar in de zon loopt het toch lekkerder. Wat een goed idee om gisteren niet te
stoppen in Winsum, maar door te lopen naar het mooie Garnwerd waar wij zo
heerlijk hebben gezeten ’s avonds. Wij volgen vanaf Garnwerd het Reitdiep en
zien later hoe de oorspronkelijke rivier de Hunze heeft gelopen, voordat het
rechte Reitdiep werd gegraven. Wij passeren Oostum, een wierddorp waar alleen
nog de kerk en het kerkhof over zijn. Het schijnt de meest gefotografeerde en
geschilderde wierde van Groningen te zijn. Ook de echtgenoot van E., die met M.
en mij meewandelt, heeft het kerkje op een schilderij van zijn geliefde
Groningse land vereeuwigd. Het is een mooie, stille plek. Naast de kerk liggen
oude en nieuwere graven, met stenen in de traditionele stijl.
 |
| Oostum |
 |
| Oostum |
Ook het volgende wierddorp is niet meer dan een kerkhof:
Wierum. De weg ernaar toe heet Dodelaan, omdat de laan naar het kerkhof leidt.
Bij ons wekt de naam andere associaties. Aan het begin van de Dodelaan staat
een hek met bordjes: ‘Betreden op eigen risico’ en ‘Pas op STIER’. E.
weet uit ervaring dat zo’n waarschuwing niet loos is. Afgelopen zomer werd zij
eens achterna gezeten door een stier, waarbij zij zich kon redden door over een
hek te klimmen. Wij betreden het pad, op eigen risico dus, en zien inderdaad
een stier staan in het weiland. Gelukkig is het weiland afgescheiden van het
pad door een hek. Het rode jackje van een van ons zou de stier nog wel eens op
ideeën kunnen brengen. Na Wierum passeren we nog een wierde, een onbebouwde,
genaamd de Paddepoel. Naar deze wierde is de weg vernoemd die van Wierum over
het Van Starkenborghkanaal naar Groningen voert. Na het kanaal begint
langzamerhand de bebouwing van de stad, te beginnen met moderne universiteitsgebouwen.
Het eerste gebouw dat opdoemt is van een merkwaardige kleur groen, die
detoneert bij het groen van de natuur. De architect heeft vast lang over deze
kleur nagedacht, denken wij. Door Noord-Groningen lopen wij langzamerhand het
centrum in. Groningen is een prachtige stad. Wij passeren de Brugstraat, Der
A-kerk, de Vismarkt en de Folkingestraat. Het valt ons op dat er vrij veel
winkels open zijn vandaag, zondag. Wij zijn inmiddels behoorlijk natgeregend en
besluiten te lunchen in de stad. Tegen half vier nemen wij de trein terug naar
huis. Het slaapgebrek van de nacht zorgt ervoor dat wij in de trein in slaap
vallen.
Ook het volgende wierddorp is niet meer dan een kerkhof:
Wierum. De weg ernaar toe heet Dodelaan, omdat de laan naar het kerkhof leidt.
Bij ons wekt de naam andere associaties. Aan het begin van de Dodelaan staat
een hek met bordjes: ‘Betreden op eigen risico’ en ‘Pas op STIER’. E.
weet uit ervaring dat zo’n waarschuwing niet loos is. Afgelopen zomer werd zij
eens achterna gezeten door een stier, waarbij zij zich kon redden door over een
hek te klimmen. Wij betreden het pad, op eigen risico dus, en zien inderdaad
een stier staan in het weiland. Gelukkig is het weiland afgescheiden van het
pad door een hek. Het rode jackje van een van ons zou de stier nog wel eens op
ideeën kunnen brengen. Na Wierum passeren we nog een wierde, een onbebouwde,
genaamd de Paddepoel. Naar deze wierde is de weg vernoemd die van Wierum over
het Van Starkenborghkanaal naar Groningen voert. Na het kanaal begint
langzamerhand de bebouwing van de stad, te beginnen met moderne universiteitsgebouwen.
Het eerste gebouw dat opdoemt is van een merkwaardige kleur groen, die
detoneert bij het groen van de natuur. De architect heeft vast lang over deze
kleur nagedacht, denken wij. Door Noord-Groningen lopen wij langzamerhand het
centrum in. Groningen is een prachtige stad. Wij passeren de Brugstraat, Der
A-kerk, de Vismarkt en de Folkingestraat. Het valt ons op dat er vrij veel
winkels open zijn vandaag, zondag. Wij zijn inmiddels behoorlijk natgeregend en
besluiten te lunchen in de stad. Tegen half vier nemen wij de trein terug naar
huis. Het slaapgebrek van de nacht zorgt ervoor dat wij in de trein in slaap
vallen. 
