Veere

Vandaag een dagwandeling rond het Veerse meer, samen met M, M en A. ’s Ochtends starten wij aan de Walcherse kant van de Veerse Dam, in de buurt van Vrouwenpolder. Langs een strandje waaraan witte strandhuisjes liggen komen we op een graspad dat het water volgt. Strandgangers zijn bezig hun huisjes te openen. Een van hen heeft al haar spulletjes mooi gestyled in roze: een kralengordijn langs de ingang, kussens, handdoeken etc. Bij een kleine jachthaven buigt het pad het binnenland in. We volgen een stukje dijk waarbij wij mooi uitzicht hebben over het lager gelegen land, waar volop gele bloemen bloeien. Jakobskruiskruid, zegt mijn wilde-planten-boekje.

We lopen door het Veerse Bos waarna het pad weer de kustlijn volgt. In de verte tekent zich het typische silhouet van de Campveerse Toren af. Via de vestingwerken lopen wij het prachtige Veere binnen. Na een lunch in de Struyskelder, waar wij niet in de kelder maar in de tuin achter het eeuwenoude pand zitten, gaan M en ik weer op pad want wij willen hier met het veer oversteken naar Kamperland om via de andere oever van het Veerse meer richting Breezand en de Veerse Dam terug te lopen. Dit is mogelijk omdat wij ’s ochtends met twee auto’s zijn vertrokken: die van A staat in Veere en die van M staat bij de Veerse Dam. M en A zullen met A’s auto terug rijden.

Als M en ik bij de afmeerplaats van het veer arriveren blijkt dat de veerpont pas over ruim een uur zal vertrekken en er bovendien drie kwartier over doet om naar de overkant te komen. Dat gaat te lang duren. Wij besluiten dezelfde weg terug te lopen, geen straf, want het is een prachtige route. Die overkant houden wij dan wel te goed. Een mooie aanleiding om nog eens naar Veere te gaan.

Schiermonnikoog (WaddenWandelen)

WaddenWandelen is een streekpad dat bestaat uit wandelroutes over zes waddeneilanden. Vandaag lopen wij een stuk van het pad op Schiermonnikoog. Eerst van de veerboot naar het dorp, een paar kilometer maar. We lopen bovenop de grasdijk en passeren de jachthaven. Het hooggelegen terras van de bijbehorende horecagelegenheid biedt een mooi uitzicht over de schepen en over het wad. Ter hoogte van de Reeweg dalen we via een trap het duin af. Al snel zijn we weer terug in het dorp.

Later op de dag fietsen we naar De Marlijn, in het noorden, waar we de fiets parkeren en een pad onderaan de duinrand nemen naar het oosten. Het is hier vrijwel uitgestorven. Links hebben we uitzicht over grassen en andere duinplanten, vaak bloeiend. In de verte ligt de zee. De vloed heeft her en der wat achtergelaten: schelpen, zeewier en flarden van netten. Bij een onderbreking in de duinenrij rechts, slufter genaamd, gaat het pad naar rechts. Wij lopen eerst even richting zee. Het zand verwaait van kleur van bijna wit naar donker. Witte schuimkoppen steken af bij de donkerblauwe zee en de lucht, die van een lichter blauw is vandaag. We lopen terug richting de duinen en nemen het pad dat aan de landzijde langs de duinen loopt. Zo gaan wij weer richting dorp. Links van ons is een natuurgebied dat tot half juli niet toegankelijk is vanwege het broedseizoen. Na een prachtige tocht van in totaal ongeveer tien kilometer zijn we terug bij De Marlijn.