Een maand geleden liepen wij het eerste deel van het traject over Schiermonnikoog van het streekpad WaddenWandelen. Wij zijn weer op het eiland en lopen vandaag het resterende traject. Daarvoor beginnen we in het dorp, dat we langs de Westerburenweg uitlopen. Dan buigen wij scherp naar links, richting de bank van Banck. Banck was in de tweede helft van de negentiende eeuw eigenaar van Schiermonnikoog en legde de polder aan de zuidkant aan. Vanaf de bank hebben we schitterend uitzicht over het wad. Gras, zeekraal, lamsoor en algen in verschillende kleuren groen steken scherp af tegen het donkere zand en de verschillende kleuren blauw van het water. Hier en daar bloeit de lamsoor lila. De zee heeft een dun vlies van slik achtergelaten dat als beige tule over de planten gedrapeerd ligt. De lucht en de zee zorgen steeds voor een nieuw uitzicht.
We gaan rechtsaf en lopen via het Minne Onnespad in een ruime boog om de Westerplas heen. Behalve prachtig bloeiende planten zien we vandaag ook paddestoelen: grote parasolzwammen, een soort champignons en zowaar een paar kleine reuzenbovisten of grote parelbovisten. Bij het vogeluitkijkpunt pauzeren we even. We zien een groot aantal aalscholvers, meeuwen en andere vogels waarvan we de naam niet kennen.
Bij Klein Zwitserland lopen we naar het noorden, richting de rode vuurtoren. Deze is nog steeds als vuurtoren in gebruik. De andere toren, de witte, werd watertoren. Op verschillende punten op het eiland heb je mooi uitzicht op beide torens tegelijkertijd. Op de Badweg aangekomen pauzeren we bij Norderstraun voor een cappuccino op de felblauw geschilderde strandstoelen. Wij vervolgen onze tocht naar het noorden. Over een pad dat aan de buitenzijde van de duinen loopt gaan wij westwaarts, parallel aan de noordkust. In de verte zien we links de zee liggen. Er is bijna niemand.
Bij De Marlijn gaan wij landinwaarts om het pad weer op te pikken waar we dat tijdens onze eerste wandeling hier hebben verlaten. Langs de Reddingsweg komen we op de begraafplaats Vredenhof, waar we een kijkje nemen. Hier liggen drenkelingen, geallieerden en Duitsers door elkaar. Verder liggen hier de legendarische Sake van der Werff, oprichter van het gelijknamige hotel, met zijn vrijwel gelijktijdig overleden zoon, en Jan Fischer, de latere eigenaar, die vorig jaar overleed. Hij heeft nog geen grafsteen. Van der Werff is initiatiefnemer van dit kerkhof. Aanvankelijk bestemd voor aangespoelde en vaak anonieme drenkelingen, die tot die tijd op het strand werden begraven. Vaak niet diep genoeg, zodat voorbijgangers soms onaangenaam verrast werden door een 'stinkerd'.
Wij vervolgen het pad naar de Berkenplas, waar we een tosti eten. De vinkjes zijn blij met de kruimels die ze van onze tafel pikken. Vanaf hier is het nog maar een klein eindje terug naar het dorp. Dan hebben wij het hele Schiermonnikoogse traject van WaddenWandelen - 32,2 km - erop zitten.
