Afspraken in Amsterdam en prachtig weer, dus ik besluit tram
en metro links te laten liggen en alle afstanden te wandelen vandaag. Sneakers
aan, pumps in de tas.
Op het Zuidplein zit ik even in de zon, op de rand van een
plantenbak, en zie de young urban professionals aan mij voorbijtrekken. Tussen
de middag komen zij wat buitenlucht opsnuiven. Ik prijs mij gelukkig dat ik freelancer ben.
Een vliegtuig vliegt laag achter
de twee torens van het WTC langs. Het verdwijnt achter de eerste toren, is even
zichtbaar tussen de torens in en komt weer tevoorschijn achter de tweede toren.
Een schrikwekkend beeld, omdat het zo doet denken aan die andere beelden van een
vliegtuig en twee torens.
Een vliegtuig vliegt laag achter
de twee torens van het WTC langs. Het verdwijnt achter de eerste toren, is even
zichtbaar tussen de torens in en komt weer tevoorschijn achter de tweede toren.
Een schrikwekkend beeld, omdat het zo doet denken aan die andere beelden van een
vliegtuig en twee torens.
Langs de hoge kantoorgebouwen van de Strawinskylaan en de
Parnassusweg loop ik naar het noorden. Op het Olympiaplein zijn jongens aan het
skaten en aan het voetballen. Over het Noorder-Amstelkanaal en onder de boven
van het Amsterdams Lyceum door arriveer ik in Amsterdam Zuid. In de buurt van
het Vondelpark heb ik een afspraak.
Anderhalf uur later loop ik over de Willemsparkweg, waar ik pauzeer voor een tosti op het terras van De Joffers. In deze buurt weinig toeristen. Hier lopen vooral modieus geklede winkelende dames, twee aan twee. Hoe dichter ik het museumkwartier nader, hoe voller het op straat is. Overal toeristen. Massaal drommen zij langs de speciaal op hen gerichte horecagelegenheden.
Ik loop even het Stedelijk Museum binnen. Inmiddels is het
vijf uur geweest en zoals ik al hoopte is het hier nu rustig. In de hal zit
Arnon Grunberg aan een tafel. Hij is net gestart met een project waarin
buitenlandse kunstenaars ’s ochtends in het museum werken, in ‘gewone’ museumbanen
zoals suppoost, en ’s middags aan hun kunst werken. Behalve Grunberg is er
niemand meer. 
In de tentoonstelling ‘Ik ben een geboren buitenlander’ hangen
onder meer lange banen Vlisco-stoffen. De ‘Dutch Wax’ vindt zijn oorsprong in
de Indonesische batiktechnieken. Stoffen die in Nederland werden gemaakt hadden
vooral succes in West-Afrika, niet in Indonesië.
In een andere zaal word ik getroffen door een foto van
Nadine Stijns, ‘The Floating Population’, waarop de in doeken gewikkelde bagage
te zien is van arbeidsmigranten van het Chinese platteland in Beijing.
Via de Vijzelstraat steek ik de grachten over. Over het Rokin
kom ik op de Kloveniersburgwal en bij de Nieuwmarkt. Toeristen, waar je ook
kijkt. Het is dan ook meivakantie.
Hier begint de Zeedijk, waar ik graag loop
en waar mijn volgende afspraak is. We eten heerlijk in een authentiek Chinees
restaurantje. Van hieruit is het Centraal Station vlakbij. In totaal was dit
een wandeling van zo’n zeven kilometer.
