Na maanden trekken wij vandaag en morgen weer verder
op het Pelgrimspad. Op weg naar Spaubeek hebben we pech: er is iets aan de hand
met een trein voor ons, waardoor niemand verder kan op dit baanvak. Via een
omweg – terug naar Eindhoven, en dan via Venlo, Roermond en Sittard - bereiken
we Spaubeek om één uur in plaats van elf uur, zoals gepland. We zetten dus de
pas erin en stoppen zo min mogelijk. Weinig tijd voor foto's.
Het Limburgse landschap wordt steeds
glooiender. We passeren diverse kapelletjes, kastelen en vakwerkhuizen. Het
gebied is on-Nederlands en doet mij aan Oost-Europa denken.
Via Nuth, Wijnandsrade – waar wij het kasteel rechts
laten liggen – passeren wij kasteel Puth en even later kasteel Cortenbach. Van
oorsprong middeleeuws, ver- en herbouwd tot in de achttiende eeuw. Beide
kastelen zijn in gebruik. Deze grandeur zien wij niet veel bij ons in het
westen. 
We genieten de hele dag van de mooie natuur. Het
laatste stuk biedt ons weidse vergezichten. Tegen zessen arriveren we op ons
logeeradres in Ubachsberg. Ondanks het heuvelachtige gebied is onze gemiddelde
snelheid vandaag tegen de vijf kilometer. 
We slapen in een klassieke Limburgse boerderij met een
toegangspoort waarachter een binnenplaats ligt, die is ingericht als tuin. De
eigenaren hebben een zeer bijzondere winkel, Ottelien. Als enigen in Nederland zijn zij helemaal
gespecialiseerd in communiekleding. Vooral de jurkjes zijn betoverend. In alle
tinten wit, versierd met snoezige bloemetjes, pareltjes, linten en meer.
Natuurlijk horen er vestjes bij, en schoentjes en tasjes. De inkoop gebeurt
vooral op beurzen in Spanje en Italië.
In de tuin, op het terras achter de winkel, staat een
standbeeld van Maria met kind uit de jaren vijftig. Het heeft tot voor kort op
het dorpspleintje gestaan, tot het werd vervangen door een wit marmeren Maria,
met Aziatische trekken en zonder kind. Een verbetering is dat niet. Het oude
beeld is goed terecht gekomen, met zoveel aanloop van kinderen die binnenkort
ter communie zullen gaan.
We eten in de monumentale Bernardushoeve in
Mingersborg, een dorpje verderop, met een schitterend uitzicht over het
heuvellandschap. Heen krijgen wij een lift van onze gastvrouw, terug lopen we
een paar kilometer, voornamelijk naar beneden.
Na een ontbijt vertrekken we de volgende ochtend in zuidelijke
richting. We passeren Mingersborg en strijken opnieuw neer in de
Bernardushoeve, deze keer voor koffie, omdat je daar zo heerlijk over het land
uitkijkt. Op het kruispunt tegenover de toegangspoort staat een kapelletje met
een Mariabeeld.
Het wordt nu nog heuvelachtiger dan gisteren. Af en
toe is het echt klimmen. Via Eyserheide en door de Eyser bossen komen we bij Gulpen,
waar we hotel Troisfontaine zien liggen, waar ik ooit heb gelogeerd. We
passeren Wijlre, waar we eerst achter de brouwerij van Brand langs lopen en
vervolgens een pad nemen dat dwars door de velden gaat. Vanaf hier volgen we de
rivier de Geul, die woest door het landschap slingert.Als we Schin op Geul naderen lopen we langs een aantal campings. De streek is hier zo mooi dat het niet verwonderlijk is dat er veel toeristen op af komen. In Schin op Geul zit onze tocht voor vandaag erop. Tegenover de kerk is een mooi terras, in de zon. Bij de kerk een plaquette waarop Schin op Geul samen vermeld staat met Ljubljana, waar ik twee weken geleden toevallig was, na vele jaren. Een bijzonder toeval.
