Langs Friese kust en Groninger Hoge Land

Een lang weekend Fries-Groningse kustpad langs de Friese Waddenkust, een uitstap naar Schiermonnikoog en een tocht door het Groningse Hogeland.

Met trein, bus en belbus arriveren we zaterdag rond het middaguur in Moddergat, een dorp met mooie vissershuizen in het noorden van Friesland. Vorige keer zijn we gekomen tot Nes, waar we in de theaterkerk de tentoonstelling over de walvisvaarders bezochten van Anne-Goaitske Breteler, die daar eerder een mooi boek over schreef  ('De traanjagers. Herinneringen van naoorlogse walvisvaarders'). 

Via Paesens, dat tegen Moddergat aanligt, lopen we over de zeedijk. Er staat een straffe oostenwind - waar we dus recht tegenin lopen. Na een kilometer of acht komen we bij de sluizen van het Lauwersmeer, tot eind jaren zestig nog een flinke zee tot diep in het land, een inham van de Waddenzee. Het is nu een natuurgebied met de naam Nationaal Park Lauwersoog.

We hebben nog tijd voor dat we de veerboot van half vier nemen, en lunchen in het restaurant aan de haven met uitzicht op de Waddenzee. Dan drie kwartier op de boot. We arriveren rond half vijf in hotel Duinzicht. Het is druk op het eiland, vanwege een muziekfestival. We lopen een stukje over het eiland, door de Langstreek, Middenstreek en Voorstreek, langs de witte vuurtoren die aan de zuidkant van het eiland staat. Dan is het tijd voor borrel en diner bij de Vier Dames in de Langstreek. Heerlijk om weer op dit mooie eiland te zijn, al is het nu maar voor één avond.

Er schijnt een goede kans te zijn dat er vanavond noorderlicht te zien is aan de Nederlandse kust. Als het helemaal donker is, na een uur of negen, lopen we de Badweg af naar het strand aan de noordkant van het eiland. De Badweg is verlicht, maar bij het strand is het aardedonker. Hier is geen lichtvervuiling, zoals bij ons in de Randstad. Jammer genoeg zien we geen noorderlicht. Ik maak een foto, voor de zekerheid, want je kunt het met je blote oog niet zien omdat je geen kleuren ziet in het donker. Door de lens van de camera ziet het noorderlicht er groenig uit. Ik maak een foto met een sluitertijd van twee seconden, maar helaas: de foto is pikzwart.

Maar dankzij de kans op noorderlicht hebben we deze mooie avondwandeling gemaakt, wat we anders niet gedaan zouden hebben. 

We gaan nog even naar de gelagkamer van Hotel Van der Werff en dan vroeg naar bed.

Zondagochtend, de tweede dag, keren we met de boot van 10.30 u terug naar Lauwersoog. Hier begint onze wandeling door het Groningse Hogeland, te beginnen met een gebied dat vroeger zee was. Via het Lauwersoogbos slingert het pad richting de Marnewaard, een militair oefenterrein. Volgens het routeboekje kun je zonder gevaar het betonpad volgen over het uitgestrekte terrein, zelfs als er een rode vlag hangt. Dat pad is afgesloten met hekken. De markering van het pad geeft geen omleiding aan, dus we klimmen erover heen en volgen het pad. Nergens hangt een rode vlag. Het is dan ook zondag - hoewel we later van andere wandelaars horen dat dit niet betekent dat er niet geoefend wordt. We zien heel wat lege patroonhulzen liggen, maar bespeuren verder geen enkel teken van militaire activiteit. 

Na het oefendorp Marnehuizen, dat alleen uit decorstukken en namaakgebouwen bestaat, lopen we de vlakke Westpolder in. We passeren rijen abelen, ook wel 'ogenbomen' genoemd. Via een doorbreking van de dijk lopen we het mooie dorp Vierhuizen binnen. Aan het begin van de Hoofdstraat staat molen De Onderneming, een korenmolen uit 1858. Centraal in het dorp staat de witgepleisterde kerk, oorspronkelijk een dertiende eeuws tufstenen gebouw, gerestaureerd in 2007. Pal daarnaast is B&B d'Olle Pastorie waar wij de nacht doorbrengen, een absolute aanrader. 

Maandagochtend, de derde dag van deze wandeltocht, krijgen we een heerlijk ontbijt van Irene in D'Olle Pastorie. Alle mogelijke soorten brood, crackers, kaas, vleeswaren, zoet beleg, eieren, verse vruchten, yoghurt en meer staan voor ons klaar. Zelfs aan plastic zakjes om een lunchpakket te maken is gedacht. Omdat we tijdens het ontbijt aan de praat raken met andere wandelaars vertrekken we pas om half tien. 

Ook vandaag is het droog, maar er is wel regen voorspeld. Er staat nog steeds een harde oostenwind en aangezien wij pal naar het oosten lopen, lopen we daar steeds tegenin. Al snel laten we ons plan om door te lopen  naar Baflo varen. In Leens, dat wij ten onrechte aanzien voor de geboorteplaats van de Groninger zanger Ede Staal (het is Warffum), nemen we de bus naar Groningen. Want met koude wind én regen die inmiddels is begonnen, loopt het niet zo lekker. Volgende keer verder.

 

Van Den Haag naar Leiden

De zon stond laag in het oosten toen we begonnen 's ochtends, en laag in het westen toen we de bestemming bereikten. Op deze zonnige zaterdag liepen wij van Den Haag naar Leiden. Door Clingendael, waar de velden nog berijpt waren. Via Oosterbeek naar het Haagse Bos.

We hebben hier al vaak gelopen. Deze wandeling is een deel van het Marskramerpad (van Den Haag naar Bad Bentheim) en het Romeinse Limespad (van Katwijk naar Berg en Dal bij Nijmegen). Door het Haagse bos lopen we achter het Louwman museum langs naar Marlot.

We steken het kruispunt bij Van der Valk over. Helaas hoor je die drukke wegen al van een grote afstand. Dan duiken we de Horsten in, waar we een stuk van de landgoederenroute lopen. Langs Rust en Vreugd, de Wittenburg, waar zo te zien voorbereidingen voor een feest werden getroffen, Backershagen, met het theekoepeltje op de (kunstmatige) heuvel, en de Pauw. We lopen parallel aan de Rijksstraatweg. Op enige afstand, maar je  moet het verkeerslawaai wegdenken.

Het gemeentehuis van Wassenaar is lang in renovatie geweest, maar ziet er nu weer schitterend uit, voorzien van nieuw bladgoud op de ornamenten. 

In de buurt van de Prinses Marielaan wijst een wandelaarster met een hond ons op een torenuil die hoog in een boom zit. Leuk, die hadden we zelf nooit gezien.

Dan steken we via de Erik Hazelhof Roelfzema tunnel, met fraai mozaiek van een zeegezicht, De Deijl over naar de Horsten. We eten soep in het altijd weer prachtige theehuis. Het is druk, maar we hebben geluk en krijgen een plek. Buiten wordt niet bediend.

Via het Wilgenlaantje, mijn favoriete pad in deze streken, lopen we naar de andere kant van het landgoed, richting Voorschoten. 

Dan lopen we een eind langs de Vliet. Als we Leiden binnenlopen, onder de weg door bij de Lammenschansweg, doorkruisen we een mooi klein bosje. Ik herinner me dat het hier in het voorjaar vol staat met daslook. De grond bezaaid met witte bloemetjes en een duidelijk aanwezige uiengeur.

Via het mooie centrum van Leiden, waar markt is, lopen we naar het station. Eerst wat drinken bij Van der Werff. Teruggekeerd in Den Haag besluiten we onze dag bij de Posthoorn. En we lopen naar huis, langs het Paleis op het Voorhout waar een lichtshow is. De teller staat op zo'n 33 kilometer vandaag.