We liepen richting centrum, naar het Zeeheldenkwartier. Het eerste plein waar we terecht kwamen was het Anna Pawlonaplein. Een gezellig plein met veel terrassen, waar het nog relatief rustig was. We namen de Trompstraat, langs coffeeshops en Gingkobomen, naar de Piet Heinstraat, ook altijd een leuke straat. Het winkelaanbod verandert hier snel, het wordt steeds hipper.
We namen de Zoutmanstraat naar rechts, om uit te komen op het Prins Hendrikplein, het tweede plein vandaag. Vandaar liepen we door de Prins Hendrikstraat, vol leuke winkeltjes.
Dan ben je al bijna bij het Koningsplein. Vlak daarvoor aten we een tosti in een café met een groot overdekt terras. Het Koningsplein was vol spelende kinderen, die hun stepjes keurig bij de ingangen hadden geparkeerd.Op het Koningsplein wonen zo te zien veel jonge gezinnen. Verschillende huizen hebben een bankje bij de deur en plantenbakken. De gevels zijn mooi opgeknapt, de voordeuren strak in de (hoogglans)lak. En natuurlijk veel bakfietsen. Een rustig plein, met weinig verkeer.
Vanaf het Koningsplein liepen we over de brug van de Conradkade naar de Weimarstraat.
Ook hier tal van leuke winkels. Geen grote ketens, maar winkels met bijzondere spullen, ook veel vintage en een kringloopwinkel. Bij een Turkse supermarkt deed ik boodschappen voor de avond.Zo liepen we richting het Regentesseplein. Het was heerlijk herfstweer, dus alle terrassen zaten vol. We liepen een zijstraat van het Regentesseplein in waar een prachtige tuin is, voor en door de buurtbewoners: Emma's Hof. Een oase van rust achter de huizenrij van de Galileistraat. Met allerlei paadjes, planten, hoekjes en gemozaïekte banken.
Er zaten verschillende mensen in hun eentje te werken met een laptop en een koptelefoon, beker koffie bij de hand. Daar is het een perfecte, rustige plek voor.
Vanaf het Regentessekwartier liepen we richting Duinoord. Ook hier ontdekten we een verborgen groene parel, Sunny Court, bij de Reinkenstraat. Je loopt er binnen via een poort. Je zou er zó voorbij lopen. Net als bij Emma's Hof een groene verrassing achter de huizenrij. Er speelden wat kinderen.
Door de Obrechtstraat liepen we terug. Bij de voormalige bioscoop Metropole Tuschinski, waar we vroeger naar de Harry Potterfilm gingen, liepen we langs het standbeeld van Eline Vere, heldin uit Couperus' gelijknamige roman. Zij staat met haar rug naar het water en kijkt uit over de Groot Hertoginnelaan.
Eline Vere was Couperus' eerste roman, uit 1888. Oorspronkelijk verscheen het als feuilleton. Inmiddels kent iedereen Eline Vere, sinds de film uit 1991. Louis Couperus schreef Eline Vere in de Surinamestraat 20, waar hij toen woonde.
Om de hoek van de Surinamestraat, in de Javastraat, was tot mei 2024 het Louis Couperusmuseum gevestigd. Inmiddels is het noodgedwongen gesloten. Onbegrijpelijk dat er geen geld beschikbaar is voor Louis Couperus, een van Nederlands grootste schrijvers. Het museum was charmant en klein, de kamers ingericht zoals dat in de tijd van Couperus was. Het museum was gevestigd in het voormalige huis van Couperus' biograaf en voordrachtskunstenaar Albert Vogel.We volgen de halfronde Carnegielaan, waar gigantische huizen staan die nu bijna allemaal in gebruik zijn als ambassade. Een enkel pand is verbouwd tot luxe appartementen.
Via de Laan Copes van Cattenburgh lopen we richting Goetlijfpad, waar de Mobarak Moskee staat, de eerste moskee in Nederland. Een aantal jaar geleden is de moskee uitgebreid en voorzien van een minaret.
Zo eindigen wij onze wandeling van Anna Pawlonaplein, Prins Hendrikplein, Koningsplein, en Regentesseplein in het mooie Den Haag.