Vrijdagochtend vroeg op pad naar Groningen. Daar nemen wij
de bus, die vol zit met mede-Schiermonnikooggangers. Precies op tijd arriveren
wij bij de boot in Louwersoog, waar zoals altijd het vakantiegevoel al begint.
Drie kwartier later stappen we in de bus die ons naar het dorp brengt. We maken
een wandelingetje, volgen de Westerburenweg tot het dorp eindigt en lopen dan
met een lus weer terug. ’s Avonds zitten wij heerlijk in de gelagkamer bij Van
der Werff en eten bij Bernstorff.
De volgende ochtend staan we redelijk bijtijds op om een
mooie wandeling te maken. De lucht is grauw, maar het is de hele dag droog.
Koud is het ook niet, dus al met al prima wandelweer. We nemen de Reeweg naar
het zuiden tot de bank van Banck. De Haagse jurist Eric Banck was eigenaar van
het eiland van 1858 tot 1892, toen hij het aan de familie Von Bernstorff verkocht. Banck zorgde goed voor
zijn bezit: hij polderde kwelders in, vergrootte de landbouwgronden en plantte
duinen en helmgras. Ook begon hij met het toerisme. Hij zette een veerdienst
naar Groningen op en opende in 1887 het Badhotel, het eerste luxueuze hotel. In
1923 stortte het in zee door kusterosie. Later werd Van der Werff de grote man
van het toerisme.
Op de dijk aangekomen gaan wij rechtsaf het Minne Onnespad
op. We volgen in grote lijnen het traject van het streekpad WaddenWandelen. We kijken
even in de vogelhut bij de Westerplas. Bij helder weer kun je hier de witte en
de rode vuurtoren zien liggen. Vandaag lukt dat niet. Dan lopen we via het
Westerduinenpad en het Vuurtorenpad naar de rode vuurtoren, die nog in gebruik
is. In deze omgeving liggen prachtige rietgedekte vakantiehuizen, grotendeels
ook te huur.
Vlak voor het Strandhotel aan de Badweg buigen wij rechtsaf de duinen in. Hoewel het in het dorp druk is, komen wij nauwelijks andere wandelaars tegen en maar weinig fietsers. Ongerepte natuur. We lopen langs de duinenrij naar het Noordoosten. Flarden visnetten hangen hier en daar in de struiken, in een fraaie kleur blauw. De duindoorn zit vol oranje bessen.
In het begin van de middag arriveren wij bij De Marlijn, waar wij gelukkig een tafeltje kunnen bemachtigen om heerlijk te lunchen. Daarna vervolgen we ons pad naar het Vredehof, het lieflijke begraafplaatsje waar geallieerden naast Duitse soldaten en anonieme drenkelingen liggen. Ook liggen hier de beroemde hotelier Sake van der Werff en zijn zoon, die korte tijd voor hem is overleden. Verder is Jan Fischer hier begraven, de opvolger van Van der Werff, overleden in augustus 2014. Hij heeft inmiddels ook een steen op zijn graf.
Langs de Berkenplas lopen we terug naar het dorp. Traditiegetrouw
eten wij vanavond bij Ambrozijn, waarna wij nog even de gelagkamer van Van der
Werff aandoen. We besluiten de volgende ochtend niet de boot van half één maar
van half elf te nemen. Want in Groningen is een Rodin-tentoonstelling die wij
dan even kunnen meepakken.
Die tentoonstelling blijkt zeer de moeite waard. De foto’s
die Erwin Olaf maakte van dansers van het Nationaal Ballet zijn een fraaie
aanvulling op de beelden van Rodin. Aardig is ook dat er veel uitleg wordt
gegeven over de technieken en materialen: klei, gips en brons. Van sommige
beelden zijn de gietnaden en -gangen bewust aanwezig gelaten. Met dit bezoek
aan het Groninger Museum, waarvan het gebouw al prachtig is, komt een eind aan
dit heerlijke weekend.