We hebben het appartement (B&B Halte 46) boven café
Tramhalt in centrum Weert voor ons alleen. Het is ruim bemeten en prima
ingericht. In de gang hangt een schilderij van Maxima die de koning als een papagaai
op haar schouder heeft. Hoewel een café in de buurt harde muziek draait tot
diep in de nacht slapen we goed. Suzan serveert een uitgebreid ontbijt. Dan lopen
wij van de B&B naar station Maarheeze, waar wij gisteren zijn geëindigd, om
het pad weer op te pakken.
Ook vandaag lopen wij door een prachtig heidegebied.
Net als gisteren is het weer prima: droog en warm. Het is vochtiger dan
gisteren zodat het wat tropisch voelt. In de ochtend is er een korte regenbui
waarvan wij niet nat worden omdat we net onder een dicht bladerdak lopen. Er
zijn veel muggen, die aanvallen zodra je stil staat. Een korte broek heeft ook
nadelen.
Ten zuiden van Maarheeze passeren wij de grens met Limburg.
De kruizen en kapelletjes worden steeds talrijker. Ze zijn ontroerend in hun vaak
naïeve schoonheid. Ook passeren wij imposante kerken. Het Pelgrimspad doet zijn
naam eer aan.
Gisteren kwamen wij geen horeca tegen, vandaag wel, en wij strijken
neer op het fraaie terras van Wandel- en fietscafé Peerkesbosch aan de
Heugterweg 2 in Nederweert. Later drinken wij nog Rivella in Blaakven, nog ten
noorden van Weert. Als we voor de tweede keer bij de spoorlijn komen moeten we
langs een industrieterrein waarna we een sluis over de Maas oversteken. Er komt
net een boot aan en we blijven even staan kijken hoe het water in de sluis op
hetzelfde lagere niveau wordt gebracht als het water waar de boot ligt, aan de
noordkant van de Maas. Dan komen we langs de IJzeren man, een recreatiegebied
dat is ontstaan door een zandafgraving ten behoeve van de spoorlijn. Het
ontstane meer is IJzeren man genoemd naar de graafmachine, net als in Vught,
waar niet we niet lang geleden langs het Pelgrimspad I bivakkeerden. We
pauzeren even in het klimbos, waar kinderen en volwassenen van boom naar boom
klimmen via kabels. Ze zijn voorzien van helmen en klimgordels. Wij voelen ons
op geen enkele manier geroepen om dit ook te proberen maar het is leuk om naar
te kijken. 
In de buurt van Weert passeren wij een grote manege. De
paarden die buiten staan zijn merkwaardig gekleed; het lijkt alsof zij boerka’s
dragen. Misschien helpt het tegen de vliegen en andere insecten, maar het lijkt
toch wel gezichtsbelemmerend.
We lopen weer langs een heidegebied, bij Altweerterheide, en
wij stoppen in het gehucht Tungelroy. Het café tegenover de kerk heeft nog wel
het oude uitgangsbord, maar is inmiddels een woonhuis. Iets verderop is een
nieuw café annex zalencentrum, dat ons niet aantrekt. Wij nemen de bus terug
naar Weert, waar wij net als gisterenavond eten bij Antje, tegenover het
station. Door het oude centrum lopen we terug naar de B&B. Net als gisteren
besluiten wij de avond in het mooie café Tramhalt, waarboven onze B&B is.