Temidden van de andere
wandelaars loop ik van station Geldermalsen naar de hallen van de Koninklijke
Fruit Masters, waar we worden geregistreerd en startbewijzen krijgen
uitgereikt. Het is goed georganiseerd, maar door de enorme drukte staan er toch
rijen. Uit luidsprekers schalt muziek.
Het is de eerste keer dat ik
aan zo’n georganiseerd wandelevent meedoe. Vriendin en wandelpartner M. heeft
mij overgehaald, maar zelf moest zij tot haar spijt verstek laten gaan. Vandaar
dat ik vandaag alleen loop. Voor zover je alleen kunt zijn temidden van
duizenden mede-wandelaars.
Het is file lopen, temidden
van een groot aantal wandelaars van wie sommige kleine kinderen, kinderwagens
en honden bij zich hebben. Dat wordt straks anders, verzekeren mede-wandelaars
mij, als de routes voor de verschillende afstanden zich afsplitsen. Wie een
beetje doorloopt zal een grotere afstand kiezen.
Ik ga voor de twintig
kilometer. Die route loopt in oostelijke richting, via Tricht en Buurmalsen
richting Buren en terug. Mensen met kinderwagens, kleine kinderen en honden lopen
hier niet, maar bomvol is en blijft het. Gek genoeg houdt men niet rechts,
waardoor inhalen zo goed als onmogelijk is.
We passeren verschillende
rustplekken waar eten en drinken verkrijgbaar is en rijen wc’s staan. Ook hier is
het zeer druk. Ik pauzeer een keer kort en vervolg dan mijn tocht.
Het slot van de tocht is weer
met alle deelnemers gezamenlijk. Met z'n allen marcheren wij de veilinghal
binnen, begeleid door fanfaremuziek.
Ik ben blij als ik de trein
uitstap. Later lees ik dat vandaag 32.860 mensen hebben meegelopen, een
recordaantal. Het was een prachtige tocht, maar zo’n mensenmassa is mij te
groot. Een ding is zeker: voor de Vierdaagse zal ik mij niet snel inschrijven.