We hebben nog dertien kilometer te gaan om het Pieterpad af te ronden. Dat doen
wij op deze prachtige nazomerdag. Voor zo’n klein eindje hoeven we niet vroeg
op te staan. M. en ik arriveren dan ook pas tegen twaalven in Laren
(Gelderland). Tegenover de kerk drinken we koffie op een zonnig terras. Geen haast. Dan pakken
we het pad weer op, in zuidelijke richting. 
Al snel verlaten we het dorp en lopen door
zonovergoten velden. We steken de spoorlijn over, vervolgens het Twente-kanaal
en dan het riviertje de Berkel. Het Pieterpad voert ons na de brug rechtdoor.
Wij laten het pad dat direct na de brug langs de rivier loopt, links liggen. Dat
gaat naar de Staringkoepel, naast Hoeve Draafsel, een melkveehouderij waar een
Boerenbed-camping is gevestigd. Een jaar of twaalf geleden logeerde ik er eens. Het is een prachtige omgeving.
We maakten toen een kanotocht over de Berkel. Bij een
stuw hier vlakbij moeten de kano’s uit het water worden getild om er na de stuw
weer in te gaan. In het najaar van 2007 gebeurde er een vreselijk ongeluk. Een groep
Kruidvat-personeelsleden op een bedrijfsuitje zakte de rivier op een vlot af.
Bij de stuw ging het mis en het vlot stortte naar beneden. Twee mensen kwamen
om het leven. Het evenementenbureau dat de tocht had georganiseerd kreeg straf.
We vervolgen onze tocht door de bossen van landgoed
Velhorst. Mijn paddenstoelenhart springt op, want er staat allerlei prachtigs.
Parelbovist, inktzwam, eekhoorntjesbrood, vliegenzwam en verschillende soorten
waarvan ik de naam niet weet. Er staan zoveel aardappelbovisten dat het lijkt
of iemand emmers aardappeltjes heeft rondgestrooid. Eerder vandaag zagen we in een
weiland reusachtige champignons met hoeden van bijna een halve meter
doorsnee.
Na de negentiende-eeuwse buitenplaats het Enzerinck
passeren we een fraai kasteeltje: Den Bramel. Hier schijnt sinds de veertiende
eeuw al een gebouw te hebben gestaan. Wat er nu staat, stamt uit de achttiende
eeuw, met een gevel uit de negentiende eeuw. Het wordt particulier bewoond.
Dan lopen we Vorden binnen. Door het dorp bereiken we
Kasteel Vorden, het eindpunt. Vier jaar geleden begonnen we op deze plek. Eerst
liepen we naar de Pietersberg in het Zuiden, waarna we van Pieterburen in het
noorden naar Vorden zijn gelopen. In totaal 236 en 262 kilometer, dus op twee na vijfhonderd kilometer. Een prestatie om
trots op te zijn, en dat zijn we dan ook. We drinken er een glas wijn op in de
zon bij het kasteel.