Nu wij eerder dit jaar het tweede deel van het Pieterpad
hebben afgerond reizen wij af naar Pieterburen om aan deel 1 te beginnen.
Groningen: er gaat niets boven. Om kwart over twaalf arriveren wij in
Pieterburen. Eerst een kop koffie in een mooi ouderwets café. Aan de muur
uitsluitend schilderijen van de zee. Wij reizen het laatste stuk, vanaf Winsum,
in een klein streekbusje met nog twee gezelschappen Pieterpadders. Ook zij
drinken hier koffie. Wij vertrekken als eerste om niet in een rijtje te hoeven lopen.
De
omgeving is veel mooier dan wij hadden verwacht: geen kale winderige vlaktes,
maar een vriendelijk landschap met veel planten langs de weg, dieren in de
weilanden en af en toe een mooi oud dorpje. Er bloeien klaprozen, margrieten,
boterbloemen, distels, klaver en tal van bloemen waarvan ik de naam niet weet. Af en
toe komen we een enorme berenklauw tegen, waarvan de witte schermbloemen deels
nog in de knop staan. Binnenkort barsten ze open. Het zingen van vogels en het gekwaak van kikkers begeleiden ons vandaag. De dorpen zijn hier op verhogingen gebouwd, wierden genaamd, om ze te beschermen tegen het water. De vloed omspoelde de wierden. De Romeinse schrijver Plinius (23-79) schreef erover: ‘Twee keer keer per etmaal komt de oceaan daar met geweldige watermassa’s over een onmetelijke afstand opzetten en bedekt eeuwig een gebied waarvan het onduidelijk is of het bij het vasteland hoort of bij de zee. Daar bewoont dat arme volk hoge wierden of dammen die ze eigenhandig hebben opgeworpen tot de hoogste waterstand die ze hebben meegemaakt. Met hun hutten die ze erop hebben gebouwd lijken ze wel zeelieden wanneer water het omringende land bedekt, maar schipbreukelingen wanneer het water zich heeft teruggetrokken, en ze jagen rondom hun hutten op vissen.’
Na verloop van tijd bleek dat de grond van de wierden heel vruchtbaar was
geworden, en daarmee geld waard. De bewoners staken grote delen van de wierden
af om te verkopen. Vaak stopte men met afgraven bij het kerkhof en de kerk.
Inmiddels zijn die afgravingen op sommige plaatsen weer hersteld.
Het eerste wierdedorp dat wij tegenkomen is Eenrum, met een
mooie oude kerk. Bij Mensingeweer gaan we het Mensingeweerster loopdiep volgen.
Het dorp heeft een imposante
molen. Over de vaart is een hoge loopbrug gebouwd. Hier voegt zich een ‘local’, zoals ze zelf zegt, bij ons. Wij raken
aan de praat en ze loopt een stukje met ons mee naar Winsum, waar zij een fiets
gaat ophalen. Winsum is levendig: veel winkels en horeca. We zien meerdere
Pieterpadders zitten op het terras van ‘De Gouden Karper’, waar wij uitrusten
in de zon. De etappe eindigt hier, na 
